تعریف اندوخته در حسابداری
اندوخته یعنی بخشی از سود خالص شرکت که به علت الزامات قانونی ، تصمیمات هیات مدیره یا مجامع عمومی کنار گذاشته می شود . در حسابداری اندوخته به دو دسته ی اندوخته ی اجباری و اندوخته ی اختیاری تقسیم می گردد .
اندوخته اجباری به چه معناست ؟
به اندوخته ای که براساس الزامات قانون تجارت باید در نظر گرفته شود و در نظر نگرفتن آن خلاف قانون است ، اندوخته ی اجباری گفته می شود . تنها اندوخته ای که در این دسته قرار می گیرد اندوخته ی قانونی است . در تعریف اندوخته ی قانونی می توان گفت که براساس ماده 140 قانون تجارت، هیات مدیره مکلف است هرسال یک بیستم از سود خالص شرکت را به عنوان اندوخته ی قانونی در نظر بگیرد .
لازم به توضیح است که در نظر گرفتن اندوخته ی قانونی در صورت وجود سود خالص اجباری است و پس از این که مبلغ اندوخته ی قانونی به 10 درصد سرمایه ی شرکت رسید ، در نظر گرفتن آن اختیاری خواهد بود و در صورت افزایش سرمایه شرکت باید تا رسیدن مقدار اندوخته به 10 درصد سرمایه جدید ، اندوخته ی قانونی هرسال در نظر گرفته شود . در خصوص شرکت هایی که زیان دارند هم لازم به ذکر است که اگر شرکت زیان انباشته داشته باشد ، ابتدا از سود دوره ی جاری زیان انباشته کسر خواهد شد و در صورت وجود مانده، اندوخته را در نظر می گیریم .
برخی از مهم ترین اندوخته های اختیاری
در توضیحات بالا مطرح شد که اندوخته در حسابداری به دو دسته اجباری و اختیاری تقسیم می گردد . همان طور که از توضیحات مشخص است اندوخته ی اختیاری در شرکت ها الزامات قانونی ندارد و براساس تصمیمات هیات مدیره یا مجامع عمومی کنار گذاشته می شود که مهم ترین این اندوخته ها به شرح زیر است :
اندوخته ی احتیاطی ، این اندوخته با پیش بینی موارد احتمالی در آینده کنار گذاشته می شود و محدودیت مشخصی ندارد و مجمع عمومی شرکت می تواند مقدار آن را تعیین نماید و اندوخته توسعه و تکمیل ، در خصوص این نوع از اندوخته می توان گفت که این اندوخته با هدف گسترش فعالیت های شرکت در نظر گرفته می شود .
