آغاز فرایند استهلاک از زمان بهره برداری دارایی ها
با گذشت زمان و استفاده از دارایی ها ، کارایی و خدمات رسانی آن ها کمتر می شود ، بنابراین لازم است که هرساله استهلاک دارایی ها شناسایی و از درآمدهای آن سال کسر کرد . با توجه به استانداردهای حسابداری ایران ، فرآیند استهلاک دارایی های ثابت مشهود از زمانی که دارایی آماده بهره برداری است آغاز می شود . لذا جهت دارایی های ثابتی که خریداری شده ولی به کار گرفته نمی شود استهلاکی محاسبه نخواهد شد . هرچند یکی از علل استهلاک گذشت زمان است ولی با این حال جهت دارایی هایی که مورد بهره برداری قرار نگرفته اند استهلاکی محاسبه نمی شود .
استهلاک دارایی های بلا استفاده به چه صورت است ؟
گاهی ممکن است پیش آید که ما دارایی ثابتی را خریداری کرده ایم اما بعد از مدتی استفاده آن را کنار می گذاریم . در این صورت چون از دارایی بهره برداری شده است باید برای آن هزینه ی استهلاک محاسبه شود اما محاسبه ی استهلاک این قبیل دارایی ها که اصطلاحا به آن ها دارایی بلا استفاده می گویند قدری متفاوت است . براساس قوانین هزینه ی استهلاک این قبیل دارایی ها در مدتی که دارایی مورد استفاده قرار گرفته معادل 30 درصد نرخ استهلاکی خواهد بود که در جدول ماده 149 قانون مالیات های مستقیم تعیین شده است . به عنوان مثال اگر هزینه استهلاک یک دارایی در صورت استفاده 1.000.000 ریال باشد ، اگر این دارایی بلا استفاده باشد ، هزینه استهلاک آن به میزان 30 درصد مبلغ 1.000.000 ریال خواهد بود .
